Wydział Nauk Społecznych
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie to jedna z największych i najbardziej prestiżowych uczelni w kraju. Prowadzi działalność badawczą i dydaktyczną, a także prace wdrażające badania naukowe do gospodarki. Na uniwersytecie przyrodniczym, jakim jest SGGW, królują przede wszystkim nauki przyrodnicze, wsparte naukami technicznymi, ekonomicznymi i humanistycznymi.
Początki SGGW sięgają 1816 roku i są związane z utworzeniem Instytutu Agronomicznego w Marymoncie, pierwszej uczelni rolniczej w Polsce i czwartej w Europie (Węgry – 1797, Szwajcaria – 1804, Niemcy – 1806). Inicjatorami jej założenia byli Stanisław Staszic i Stanisław Potocki. W 1918 roku Instytut Agronomiczny ostatecznie przyjął nazwę Królewsko-Polskiej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, a w 1919 roku Uczelnia została upaństwowiona i nazwana Szkołą Główną Gospodarstwa Wiejskiego. Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego to jeden z największych ośrodków dydaktycznych w Polsce. SGGW współpracuje z około 275. partnerami zagranicznymi na wszystkich kontynentach. Umożliwia to pracownikom i studentom liczne wyjazdy do uczelni partnerskich na staże lub studia. Od lat Uczelnia zajmuje czołowe miejsca w rankingach szkół wyższych w kraju i za granicą, a w ocenie studentów zyskała miano „Uczelni Przyjaznej Studentom”. W 2010 i 2011 roku SGGW zajęła I miejsca w konkursach zorganizowanych przez Akademickie Centrum Informacyjne na „Najbardziej innowacyjną i kreatywną uczelnię w Polsce” Natomiast w 2012, 2013, 2014 i 2015 roku Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie otrzymała tytuł „Najbardziej innowacyjnej i kreatywnej uczelni w Polsce w tworzeniu perspektyw zawodowych”.
Wydział Nauk Społecznych jest jednostką naukowo-dydaktyczną SGGW, istniejącą od 2006 r.. Analiza potrzeb i problemów społecznych, prognozowanie społecznych konsekwencji działań ekonomiczno-politycznych i procesów kulturowych – to cele badawcze, jakie sobie stawiamy. Kształcimy specjalistów, którzy przyczynią się do zwiększania konkurencyjności i innowacyjności naszego kraju. Młodych ludzi umiejących analizować zachodzące zmiany i znajdować najlepsze sposoby osiągania założonych celów.Wydział Nauk Społecznych jest dwunastym wydziałem SGGW. Powstał – początkowo pod nazwą Wydziału Nauk Humanistycznych – 1 VII 2006 roku, powołany do istnienia przez JM Rektora prof. Tomasza Boreckiego, na bazie Katedry Nauk Humanistycznych Wydziału Ekonomiczno-Rolniczego. Obecność nauk społecznych w strukturach SGGW ma swoją długą tradycję sięgającą czasów Władysława Grabskiego, polskiego polityka i premiera z okresu II Rzeczpospolitej. Jego idee dotyczące powiązania rozwoju kraju z naukową refleksją na temat społeczno-ekonomicznych uwarunkowań zmiany społecznej są dla nas wciąż inspiracją.
Od początku istnienia Wydziału prowadzone są tu badania naukowe dotyczące ważnych zjawisk i problemów społecznych. Interdyscyplinarne zespoły badawcze podejmują takie tematy jak: przemiany społeczno-kulturowe w środowiskach lokalnych; ryzyko i bezpieczeństwo społeczne; rola nowych mediów w komunikacji społecznej; procesy zmian w sferze publicznej i prywatnej; kompetencje ucznia i nauczyciela w społeczeństwie informacyjnym; wyzwania komunikacji i edukacji międzykulturowej. W związku z profilem naszej Uczelni ważne miejsce zajmuje też refleksja nad historią i obecną kondycją ruchu ludowego, samorządności i możliwości rozwoju obszarów wiejskich. Na Wydziale regularnie odbywają się warsztaty i konferencje naukowe, a także spotkania o charakterze popularyzatorsko-kulturalnym. Pracownicy realizują granty badawcze w kraju i za granicą, współpracując z różnymi ośrodkami i grupami naukowymi.
Więcej informacji można znaleźć tu i tu
Wydział Nauk Historycznych i Społecznych
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie jest jednym z najmłodszych polskich uniwersytetów, ale kontynuuje długoletnie tradycje akademickie. Jest wyższą uczelnią publiczną, której początki sięgają 1954 roku, kiedy to nosiła nazwę Akademii Teologii Katolickiej (ATK). Od 1 października 1999 r. zapoczątkował swoje istnienie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie jako państwowa uczelnia wyższa, obecnie z czterema wydziałami kościelnymi: 1. Teologicznym, 2. Prawa Kanonicznego, 3. Filozofii Chrześcijańskiej, 4. Studiów nad Rodziną. Podlegały one nie tylko Ministrowi Szkolnictwa Wyższego, lecz także Wielkiemu Kanclerzowi Uniwersytetu, którym jest każdorazowy arcybiskup warszawski. Każdy nauczyciel akademicki, który ma być zatrudniony na jednym z tych trzech wydziałów, musi otrzymać od Wielkiego Kanclerza zgodę na nauczanie (missio canonica). Dotyczy to nie tylko Wydziału Teologicznego, lecz wszystkich trzech wydziałów kościelnych.
Można jednak wymienić jeszcze inne cechy, które wskazują na szczególny charakter nowego uniwersytetu. Jest to państwowa uczelnia wyższa o inspiracji chrześcijańskiej, uczelnia ściśle związana z Kościołem katolickim. Statut Uniwersytetu zobowiązuje całą akademicką wspólnotę do pielęgnowania i rozwijania wartości ogólnoludzkich, chrześcijańskich i narodowych. Każdy nauczyciel akademicki i każdy student powinien być świadomy tych zadań. Na wydziałach niekościelnych nauczyciele akademiccy nie potrzebują od Wielkiego Kanclerza “missio canonica”, ale rektor stara się także tam zatrudniać pracowników, którzy odpowiadają katolickiemu charakterowi Uniwersytetu.
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego ma szczególny charakter, ponieważ swoje piętno odcisnęły na nim wiara i kultura katolicka. Dotyczy to wszystkich kierunków studiów. Oto kilka przykładów. Kierunek studiów: historia. W programie znajduje się nie tylko historia ogólna, lecz także historia Kościoła. Student poznaje historię ogólną, więcej miejsca poświęcając historii Kościoła. Kierunek studiów: politologia. Na tym kierunku przekazywana jest nie tylko wiedza o instytucjach politycznych, o Unii Europejskiej, lecz także katolicka nauka społeczna. To samo dotyczy socjologii. Jeśli ktoś studiuje filologię polską, musi poznać całą literaturę polską, ale religijne prądy w polskiej literaturze i historii są uwzględniane szerzej w naszym Uniwersytecie niż w innych uczelniach. Czy można w ten sposób kształtować także przyszłych prawników? Poznają oni nie tylko paragrafy różnych kodeksów, lecz także elementy prawa kanonicznego, etyki i katolickiej nauki społecznej. Powinni być przekonani, że prawo zawsze jest prawem, a sprawiedliwość jest wielką wartością. Oczywiście nie ma katolickiej matematyki, ale chodzi o to, by absolwenci tego kierunku w ich osobistym i zawodowym życiu postępowali uczciwie, zgodnie z sumieniem.
Aktualnie uczelnia kształci ponad 11 000 studentów i doktorantów na 37 kierunkach studiów, posiada 13 uprawnień do nadawania stopnia doktora oraz 9 uprawinień do nadawania stopnia doktora habilitowanego.
O Wydziale:
Początki Wydziału Nauk Historycznych i Społecznych (WNHiS) sięgają 1987 r. i Akademii Teologii Katolickiej (ATK), przekształconej w 1999 r. w Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, kiedy to 1 lipca 1987 r. z Wydziału Teologicznego wyodrębniono Wydział Kościelnych Nauk Historycznych i Społecznych. Nowy Wydział składał się z 16 katedr: Historii Kościoła Starożytnego, Historii Kościoła Średniowiecznego, Historii Kościoła w Czasach Najnowszych, Literatury Chrześcijańskiej Starożytnego Wschodu, Literatury Chrześcijańskiej Starożytnego Zachodu, Studiów Źródłoznawczych Muzyki Dawnej, Historii i Teorii Muzyki Wielogłosowej, Historii Sztuki Średniowiecznej, Historii Sztuki Nowożytnej, Historii Sztuki Współczesnej, Archeologii Starożytnego i Bliskiego Wschodu, Archeologii Starożytnego Chrześcijańskiego Zachodu, Historii Doktryn Społeczno – Gospodarczych, Etyki Społeczno – Gospodarczej i Socjologii Religii. Wśród specjalności, które znalazły się w ofercie naukowej Wydziału były dwa kierunki: historia i socjologia z uprawnieniami do doktoryzowania i habilitowania. Kierunek historyczny obejmował pięć specjalności: archeologia chrześcijańska, historia Kościoła, historia sztuki sakralnej, muzykologia kościelna oraz literatura wczesnochrześcijańska. Kierunek socjologiczny obejmował dwie specjalności: socjologia religii oraz nauki społeczne (politologia). Wydział zatrudniał wówczas 31 pracowników naukowo-dydaktycznych, a na dwóch kierunkach i siedmiu specjalnościach studiowało w sumie 251 studentów.
Wraz z przekształceniem ATK w Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie wydział zmienił nazwę na Wydział Nauk Historycznych i Społecznych. Tworzyły go wówczas Instytut Nauk Historycznych oraz Instytut Politologii. W 2002 r. z Instytutu Nauk Historycznych wyodrębnił się Instytut Historii Sztuki a z Instytutu Politologii Instytut Socjologii. W 2008 r. Wydział powiększył się o Instytut Archeologii. Rok później siedzibą WNHiS stał się nowoczesny budynek (nr 23) na kampusie UKSW przy ul. Wóycickiego 1/3.
Obecnie Wydział Nauk Historycznych i Społecznych jest jednym z dziesięciu wydziałów Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Prowadzi badania naukowe, zapewnia dostęp do wiedzy i nabywania umiejętności wszystkim, którzy mają do tego prawo, upowszechnia i udostępnia wiedzę, kształci kadry naukowe, wykonuje ekspertyzy naukowe na użytek instytucji zewnętrznych, współpracuje z wieloma ośrodkami naukowymi uniwersyteckimi i pozauniwersyteckimi, władzami publicznymi szczebla centralnego, regionalnego oraz lokalnego, instytucjami gospodarczymi, organizacjami pozarządowymi zarówno w kraju, jak i zagranicą. W skład Wydziału wchodzi pięć Instytutów: Instytut Archeologii, Instytut Historii Sztuki, Instytut Nauk Historycznych, Instytut Politologii oraz Instytut Socjologii. Oferta dydaktyczna obejmuje dziesięć kierunków studiów pierwszego stopnia oraz sześć kierunków studiów drugiego stopnia, a także studia trzeciego stopnia w trzech dyscyplinach. Studia prowadzone są w trybie stacjonarnym i niestacjonarnym. Wydział posiada uprawnienia do doktoryzowania w zakresie historii, nauk o polityce i socjologii, do habilitowania w zakresie historii, socjologii oraz politologii, a także do prowadzenia procedury w postępowaniu o nadanie tytułu naukowego profesora.